Witam na stronie WarsawGuide.com.pl i zapraszam do zapoznania się z ofertą.
Rober Cymborski. Kontakt tel.: 507 100 657 email: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Łazienki Królewskie
Łazienki Królewskie w Warszawie – zespół pałacowo-parkowy w Warszawie z licznymi zabytkami klasycystycznymi, założony w XVIII wieku z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Całe założenie było zrealizowane przez architektów królewskich: Dominika Merliniego, Jana Chrystiana Kamsetzera i Jana Chrystiana Szucha.
Warszawska Syrenka
Nie wiadomo, skąd syrena wzięła się w herbie Warszawy, w każdym razie była w nim już w 1390. Wtedy jednak syrena ta miała zupełnie inny kształt niż dzisiaj. Herb Starej Warszawy z 1390 przedstawiał zwierzę z ptasimi łapami i smoczym tułowiem pokrytym łuskami. Na pieczęci z 1459 miała już cechy kobiece, tułów ptaka, ludzkie ręce, ogon ryby i ptasie nogi zakończone pazurami.
Zamek Królewski.
Zamek Królewski w Warszawie – barokowo-klasycystyczny zamek królewski znajdujący się w Warszawie przy placu Zamkowym. Pierwotnie była to rezydencja książąt mazowieckich, a od XVI wieku siedziba władz I Rzeczypospolitej: króla i Sejmu (Izby Poselskiej i Senatu). W XIX wieku, po upadku powstania listopadowego, przeznaczony na potrzeby administracji rosyjskiej.
Ogród botaniczny
Ogród Botaniczny w Warszawie został założony w 1811 przy pałacu Kazimierzowskim dla potrzeb Warszawskiej Szkoły Lekarskiej. W 1818 ogród przeniesiono na obecne miejsce. W ogrodzie znajduje się Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Warszawskiego wzniesione w latach 1818–1825 w miejscu pawilonu dawnej oranżerii.
Belweder
Belweder w Warszawie (pałac Belwederski) – pałac w Warszawie, w Śródmieściu, w Parku Łazienkowskim, przy Trakcie Królewskim, klasycystyczny, wzniesiony w latach 1819–1822 według projektu Jakuba Kubickiego w miejscu barokowego pałacu projektu Jakuba Fontany; w latach 1918–1922 siedziba Naczelnika Państwa, w latach 1922–1926 i 1989–1993 siedziba Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Pałac Krasińskich w Warszawie
Pałac Krasińskich w Warszawie (Pałac Rzeczypospolitej) – barokowy pałac zbudowany w latach 1677-1695 dla wojewody płockiego Jana Dobrogosta Krasińskiego wg planów Tylmana z Gameren. Obecnie siedziba zbiorów specjalnych Biblioteki Narodowej (rękopisy, stare druki i zbiory ikonograficzne).
Stolica 3.05.1964, nr 18
- Kategoria: Z dawnej prasy | Utworzono: sobota, 03, maj 2014 16:34 | Robert Cymborski
WARSZAWSKIE LICZBY – Mieszkańcy
Mieszka nas w Warszawie ponad 1 200 000, a więc prawie tyle, ile miasto liczyło w dniu wybuchu II wojny światowej (1 285 000). W dniu wyzwolenia 1(7) stycznia 1945 r. ludność całego miasta wynosiła zaledwie 160 tysięcy. Około 700 tysięcy warszawiaków straciło życie w latach wojny. Dziś, po 19 latach, Warszawa jest znowu jednym z największych miast Europy. Przewiduje się, że w r. 1980 będzie miała 1 700 000, a w r. 2000 dojdzie do 3 500 000 osób. Warszawa jest miastem młodym, co czwarty mieszkaniec urodził się po wojnie. Kobiet jest więcej niż mężczyzn, na stu warszawiaków przypada 116 warszawianek. W ostatnich latach głównym źródłem wzrostu liczby mieszkańców był napływ do miasta ludności spoza Warszawy. Dwukrotnie więcej osób przybywa rocznie niż wyjeżdża. Przyrost naturalny wskazuje stałą tendencję spadkową. Najwyższy poziom osiągnął w 1955 roku: 16,4 promile a obecnie wynosi 3,3 promile. Przedłuża się okres życia mieszkańców. W latach 1931-32 średnia wieku wynosiła 50 lat a obecnie przekracza 70 lat. Dzięki należytej opiece nad matką i dzieckiem zmalała śmiertelność niemowląt. W latach 1931-32 na tysiąc ludności umierało 37 dzieci w wieku 0-4 lat. Obecnie wskaźnik ten wynosi 4. W wieku produkcyjnym znajduje się 55,1 proc. ludności. Warszawa zatrudnia 706 tysięcy osób, z liczby tej 656 tysięcy w gospodarce uspołecznionej. Miasto nasze odczuwa ciągle niedobór rąk do pracy, zwłaszcza robotników niewykwalifikowanych. Powoduje to konieczność zatrudnienia ponad 120 tysięcy mieszkańców województwa warszawskiego. W przededniu wybuchu II wojny światowej tylko 327 tysięcy osób miało stałe miejsce zatrudnienia i żyło z własnej pracy. W r. 1937 było zarejestrowanych 26 tysięcy bezrobotnych.
